W średniowieczu   obraz śmierci  był przedstawiany  na różne sposoby. Jednym z dzieł w, którym ukazany został jej wizerunek jest „Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią“. Tytułowy bohater, mędrzec i mistrz prosi Boga, o to, by mógł zobaczyć jak wygląda Śmierć. Stwórca wysłuchał go i przed jego obliczem zjawiła się Śmierć. Polikarp zobaczył  ją jako: „(...) człowieka nagiego, przyrodzenia niewieściego, obraza wielmi skaranego(…) chuda, blada, żółte lice  l[e]ści się jako miednica .(...) Groźną kosę w ręku mając.“ Śmierć przedstawiona została  jako rozkładający się trup kobiety o  odrażającym wyglądzie. Była chuda, blada  o żółtym licu, bez nosa, a z oczu płynęła  jej krew. Na przemian jest ona pobłażliwa dla mistrza,  to znów grozi mu wymachując kosą. Chwilami jest zabawna, co jednak nie ujmuje jej potęgi nad człowiekiem i nieuchronności spotkania się z nią każdego, nie zależnie od pochodzenia, posiadanego majątku czy wykształcenia.          Natomiast śmierć prowadząca w makabrycznym korowodzie przedstawicieli wszystkich stanów - tzw. taniec śmierci nazywany też „dance macabre“, przedstawia obraz Bernta Notke. Śmierć przedstawiona jest tu jako kościotrup w białej szacie, który prowadzi   w tanecznym korowodzie przedstawicieli różnych stanów i grup społecznych. Widzimy więc  papieża w wysokiej tiarze, biskupa z  pastorałem, króla w złotej koronie i ciężkim podbitym gronostajem płaszczu, rycerza w błyszczącej zbroi, mnicha w habicie i  żebraka w łachmanach.  Śmierć drwi  z hierarchii ziemskiej, wszyscy są jednakowo traktowani i uczestniczą razem w makabrycznym tańcu . Dzieło Notke pokazuje wizję  sprawiedliwości, gdyż każdy musi umrzeć niezależnie od pochodzenia oraz posiadanego majątku, każdy będzie miał spotkanie ze Śmiercią.